poniedziałek, 24 sierpnia 2015

You are Mine [9]



Luhan szedł pogrążony we własnych dręczących go myślach w kierunku budynku szkoły, miał cholerny mętlik w głowie i nie bardzo wiedział co ma robić.
Tego rana Zitao zniknął pozostawiając po sobie rozkopany koc na podłodze i wspomnienia zeszłej nocy, kiedy to Han go tam przytaszczył.  Czy on w ogóle wiedział, że spał u niego? Dostrzegł go w jego sypialni choćby przechodząc? Blondyn pamiętał jak w nocy Huang krzyczał przez sen, ale nie wszystko rozumiał, ponieważ ten używał wtedy inny dialekt chiński, który nie do końca Luhan opanował. Wyłapał jedynie pojedyncze, proste słowo 'mama' i nic poza tym. Pewnie rozmyślałby nad tym dalej gdyby nie to, że zauważył Kyungsoo, który wpatrywał się w jeden punkt przed sobą z nieco krzywą miną. Luhan zamrugał kilka razy i powoli podszedł do niego.
- Kyungsoo? Na co tak patrzysz?
Chłopak nie reagował jednak po dłuższej chwili oderwał wzrok od tego na co się tak uporczywie wpatrywał i przetarł twarz. Czy on miał.. łzy w oczach? Blond włosy zaniepokoił się i szybko spojrzał przed siebie. Jongin, nic nowego.
Jednak po chwili zrozumiał co wywołało taką reakcję u niższego. Kai obejmował jakąś dziewczynę wymieniając się przy tym ze starszakiem saszetką, ale z daleka chłopak nie widział dokładnie co to, mógł się jedynie domyślać. Wydawało mu się, że to nie tym tak bardzo przejął się D.O. tylko bardziej zwrócił uwagę na wytapetowaną laskę klejącą się do jego przyjaciela. Luhan przygryzł dolną wargę przenosząc wzrok na starszego ; dopiero teraz zauważył, że ten ściskał w dłoniach koszulkę niemal wbijając w nią paznokcie.
- Kyungsoo to..
- Mogę cię o coś prosić? - odezwał się przerywając mu. Przecierając kolejny raz twarz wcisnął blondynowi koszulkę do rąk. - Daj to temu idiocie.
Luhan chciał coś powiedzieć, ale chłopak wyminął go i poszedł sobie. Marszcząc brwi odprowadził go wzrokiem aż w zasięgu swojego wzroku dostrzegł Sehuna zmierzającego w jego kierunku. Uśmiechnął się delikatnie, kiedy ten w ramach przywitania zmierzwił mu włosy.
- Ostatnio nie mieliśmy okazji na spokojnie pogadać Luhan.
- Prawda.. - zerknął na koszulkę, którą obracał w dłoniach.
- Jak się czujesz? Nadal ci dokuczają? - Sehun przekręcił głowę uważnie przyglądając się blond włosemu.
- Oni nie.. nie, już jest w porządku. - wydukał.
Oh zmarszczył brwi.
- Może spotkamy się po zajęciach hm? Myślę, że kawiarnia będzie dobrym pomysłem.
Luhan spojrzał na niego zaskoczony nie wiedząc co powiedzieć. Sehun zaproponował mu spotkanie. To wcale nie brzmiało jak przyjacielska prośba.
- K-kawiarnia?
- Ta, wiesz miejsce, gdzie możemy napić się lub zjeść coś dobrego plus będziemy sami i nikt nam nie będzie przeszkadzał. - Oh zaśmiał się widząc zmieszaną reakcję chłopaka. Jego zdaniem blondyn wyglądał naprawdę uroczo. Nie rozumiał dlaczego taka banda kretynów uczepiła się na Luhanie, pomijając incydent z listem, który swoją drogą poirytował Sehuna. Sądził, że ten nie powinien w ogóle wyznawać mu uczuć, bo dobrze znał Tao i wiedział jakim jest dupkiem. Drobny chłopak nie zasługiwał na to, by wszyscy wokół wyrządzali mu krzywdę, dlatego odkąd takie sytuacje zaczęły mieć miejsce starał się go mieć na oku i interweniować w razie potrzeby. Nie bał się nikogo.
- W sumie c-czemu nie.. - ku uldze Sehuna blond włosy zgodził się i dodatkowo znów uśmiechnął tak, jak chłopak o platynowych włosach lubił. - A teraz muszę iść koszulka Jongina uh, sam rozumiesz.. - mruknął odwróciwszy się na pięcie ruszył w kierunku opalonego chłopaka.
Oh przyglądał się mu jeszcze przez chwilę nim zniknął z pola widzenia blondyna.
- Jongin - odezwał się Luhan a chłopak odwrócił się w jego stronę. Tamten zdążył dawno zwiać, ale nie zanosiło się by dziewczyna się od niego odkleiła.
- Luhannie - Kai uśmiechnął się szeroko.
Blond włosy miał ochotę zrobić mu awanturę dlaczego to obciskuje się z jakąś laską na oczach Kyungsoo, który wyraźnie źle się z tym czuł. Czy on był ślepy? Nie widział, że D.O. być może lubi go bardziej niż przypuszczał?
Jednak zamiast tego chłopak westchnął i podał mu koszulkę.
- To chyba twoje.
Kai zaśmiał się chowając swoją rzecz do plecaka swoją drogą Luhan zauważył w kieszonkach mnóstwo saszetek z proszkiem. Nie dowierzał.
- Dlaczego Kyungsoo nie przyniósł mi tego osobiście? Właśnie o to go prosiłem.
Brunetke miauknęła niezadowolona, kiedy Kai nie skupiał na niej uwagi, Luhan wywrócił oczami.
- Domyśl się. - spojrzał znacząco na dziewczynę.
- Ah to Suzy chodzi ze mną na zajęcia z psychologii.. - urwał. - Jest całkiem ładna.
'Gdyby Kyungsoo to teraz słyszał' pomyślał blondyn. Nim zdołał cokolwiek jeszcze powiedzieć usłyszał hałas za sobą i głośny szum między uczniami, odwrócił się to samo zaś chwilę potem zrobił Jongin.
- B.błagam, błagam! - wykrztusił chłopak leżący na podłodze bronił się rękami, kiedy nad nim stał Zitao z surową i obojętną jednocześnie miną patrząc na skopanego właśnie ucznia. Jonghyun i Chen stali z boku ze skrzyżowanymi rękami, Jong uśmiechał się kpiąco.
- Będziesz wiedział czym grozi ci donoszenie na mnie. - Tao wymierzył mu jeszcze jedno, bolesne kopnięcie w okolicę nerek na co ten zaklął głośno. - Z tą różnicą, że nie będzie następnego kurwa razu.
- Coś ty sobie w ogóle myślał, co śmieciu? - wtrącił Jonghyun zbliżając się do leżącego bezwładnie jasnowłosego przerażonego chłopaka. - Aż się prosisz o jeszcze a ja nie mogę odmówić sobie takiej przyjemności.
Luhan odwrócił wzrok zaciskając powieki, miał ochotę zwymiotować nienawidził przemocy i krwi. Chwytając Jongina za ramię spojrzał na niego błagalnie.
- Jongin zrób coś.
- Nie wtrącajmy się Luhan, to nie nasza sprawa.
- Ale oni go zaraz zakatują.. - trząsł się nieco, Jongin widząc to pogładził jego plecy.
- Chodźmy stąd.
- Nie! - rozległ się wrzask, gdy tym razem Jonghyun podniósł go szarpiąc za ubrania, Lu niekontrolowanie wydał z siebie głośny, przestraszony dźwięk co spowodowało, że Jong zaprzestał dalszych ruchów włącznie z Tao i Chenem przenosząc wzrok na blondyna.
Luhan wpatrywał się prosto w oczy Zitao nabierając odwagi, mimika twarzy czarnowłosego stopniowo się zmieniała, Jonghyun mówił coś do niego, ale zdawał się go ignorować.
Jongin zmarszczył brwi i pociągnął blond włosego za rękę w stronę sali lekcyjnej, dwójka odprowadziła się wzajemnie wzrokiem nim całkowicie znikli sobie z oczu.

                                                                       . . .

- Kyungsoo!
Chłopak zacisnął powieki czując, że jeszcze chwila a się rozpłacze co szczerze mówiąc rzadko mu się zdarzało.
- Ej, Dyo!
Nie rozumiał, czego ten natręt od niego jeszcze chciał. Wyprał mu tą pieprzoną koszulkę, chcąc nie chcąc martwił się o niego a ten dupek albo nie dawał mu spokoju albo udawał, że nie istnieje przez kilka dni. Nie mógł się połapać w jego zachowaniu i szczerze miał już dość, że młodszy tak prostacko grał na jego uczuciach. D.O. to D.O. tamto, nie zamierzał grać jak ten mu zagrał.
- Nie masz zamiaru się zatrzymać? - nagle znikąd Jongin pojawił się przed nim, nieco zdyszany trzymając jego ramiona. Zdyszany, jak gdyby gonił go pół globu, a nie bynajmniej jeden korytarz. Kyungsoo miał spuszczony wzrok. - Ile razy musiałbym cię wołać, żebyś raczył się odwrócić do mnie?
- Straciłbyś język od ciągłego wołania. - brunet szarpnął się, odsuwając z dala od rąk wyższego.
- Co cię ugryzło? Znaczy.. zawsze taki byłeś, ale teraz naprawdę coś cię ugryzło i..
- Zamknij się Jongin! Jak możesz mówić, że mnie znasz kiedy tak naprawdę nic o mnie nie wiesz?! - brunet czuł, jak łzy złości i bezsilności napływają do jego oczu. - Po prostu.. nic już nie mów i daj mi spokój. - dodawszy ciszej odwrócił się na pięcie zostawiając oszołomionego Kim.
Teraz już może się rozpłakać.


8 komentarzy:

  1. Tao ty ruska pindo jedna!!
    Wyszedłeś se tak po prostu??
    Do tego Kai...Kai....ty pieprz*na szm*to jak tak możesz co?!?! Co D.O ci zrobił że traktujesz go w taki, a nie inny sposób co?
    Dlaczego robisz mu wszystko i nic?? (To nie miało sensu #...#)

    A teraz Lu sie oberwie za to że wtrącił się w tamto bagno....
    Chen kiedy ty od nich odejdziesz??
    Jjong....brak mi słów...

    W następnym rozdziale muszę się dowiedzieć wszystkiego xDD
    Weny kochana i hwaiting!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Dlaczego musialas skonczyc w takim momencie? :c jestem ciekawa co bedzie dalej ! Czekam na następny rozdzial! c:

    OdpowiedzUsuń
  3. O nie, o NIE, O NIE.
    Tak mi się zrobiło przykro D.O, naprawdę. Dobrze jednak, że nie udawał iż nic się nie dzieje. Oj mam nadzieje że Kai srogo odczuje brak Kyungsoo, bo myślę że tym razem tak łatwo nie uda się go zbajerować.

    Czy król kretów Sehun zarywa do Luhana?
    Czy Tao w ogóle ma zamiar się zmienić? (nie to że widzę ich w mocnych scenkach, okej?.....no może trochę)
    Jak zawsze jestem zadowolona i czekam na więcej

    Tokki

    OdpowiedzUsuń
  4. Hej! Wędrowałam sobie po Internetach, szukając jakiejś ciekawej historii. I bum! Wpadłam na Twój blog, który od razu przykuł moją uwagę. Masz bardzo przyjemny dla oka szablon – poczułam się trochę jak na Tumblerze (tumblerowskie szablony niesamowicie mi się podobają). Przejrzałam zakładki, poczytałam trochę o fabule, która od razu mnie zainteresowała. Pierwszy part pochłonęłam w mgnieniu oka – już od kilku zdań wstępu naprawdę dużo się dzieje. Z początku zdziwiło mnie, że Luhan w ogóle napisał tego maila. Ale po chwili namysłu stwierdziłam, że to całkowicie normalne, że w którymś momencie chciał to z siebie wyrzuić. No i oczywiście – ten nieszczęsny los, kiedy przez przypadek wyślesz komuś coś, czego nikt przenigdy nie powinien zobaczyć! Aish. Ale… Jezu, jak Tao może być aż tak… przerażający? Prawdziwy dręczyciel – ofc, od brudnej roboty ma swoich ludzi. Jonghyun! Kurcze, zadziwiająco pasuje do swojej roli, choć to trochę przykre. (Jez, coś czuję, że ten komentarz będzie długi – zawsze tak jest, kiedy komentuję równo z czytaniem. Wybacz, że musisz to wszystko czytać :D). Boże, Luhan chyba nie będzie już miał życia w szkole. Kai i Soo mają dziwne relacje, chociaż to takie realistyczne. Myślałam, że to Lulu oberwał od Kai’a tym sokiem. Wystraszyłaś mnie jak diabli! Uff, trochę odetchnęłam przed kolejnym partem. Problemy Lu chyba dopiero się zaczynają. Biedny Luhan, musiał zakochać się w kimś tak podłym. Trochę podziwiam za wytrwałość w uczuciach, bo naprawdę ciężko jest lubić kogoś tak wrednego, a co dopiero kochać. Sehun wybawiciel – już mi się podoba jego postać. Co Sehun ma na Tao, że ten nawet nie zareagował? Dobrze, że Lulu ma kogoś takiego jak Kris, ale mimo wszystko… Kris się dziwnie zachowuje. To znaczy, dziwnie pisze, bo o zachowaniu to chyba nie można dużo powiedzieć w tej sytuacji. Chyba cały czas nie mogę się przyzwyczaić do roli Tao. Ma naprawdę ohydny charakter, a w Realu taki słodziak xD. Za to już zdążyłam polubić Kai’a. Chłopak, któremu nie podskoczy nawet Jjong. Właśnie, cały czas mnie zastanawia, czy przyjaciele Lu naprawdę wszystko ignorują i dobrze o wszystkim wiedzą, czy może jeszcze o niczym nie słyszeli. Z zachowania Jongina trudno cokolwiek wyczytać. Jezu, czy Tao jest taki, bo sam jest podobny do Luhana? To o to mu chodzi? Za bardzo się boi, żeby przyznać się przed samym sobą, więc pastwi się nad Lu? Dobra, nie będę zbytnio się w to zagłębiać, na pewno zaraz mnie czymś zaskoczysz (przed chwilą zaskoczyłaś mnie Chenem i całymi przemyśleniami Lu nad jego osobą). Sehun zawsze pojawia się w najbardziej odpowiedniej chwili i zawsze robi to, co należy. Lubię go. Naprawdę jest wspaniały. Jestem już w czwórce, bardzo szybko mi idzie – niedługo nie będę miała co czytać :< Gif D.O <3 aw. Okey, relacje KaiSoo naprawdę bardzo mi się podobają ^^ Zwłaszcza w tym rozdziale. Tak się ze sobą słodko droczą, a jednak się o siebie martwią. O kurczę, u Luhana zaczyna się dziać. Martwi mnie, jak to wszystko może się skończyć. Dlaczego Kris podrzucił mu tę stronę? To trochę dziwne. Mam wrażenie, że u Ciebie wszyscy mają jakieś swoje tajemnice – to intrygujące, w końcu wszystko widać po zachowaniu. Czy Sehun ostrzy sobie ząbki na Lulu? W sumie, od zawsze był dla niego miły mimo wszystko… Boże, patrzę na ten gif Jjonga i się zastanawiam, jak on może tak dręczyć Lu ;-; Ale… ale co? Najpierw Tao uderzył Luhana, a później mu pomógł. Dobra, robi się coraz ciekawiej z każdym zdaniem. Czytam dalej, bo nie wytrzymam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kaisoo sprawia, że się uśmiecham, nawet kiedy się kłócą są słodcy. Chyba nawet bardziej ich lubię niż Taohuna (nie bij). Tao i Luhana pewnie polubię dopiero, kiedy Zitao ogarnie dupę, bo jak na razie to jestem jego anty-fanką (nie bij x2). Oczywiście żartuję, bo mimo badziewnego charakteru, który otrzymał chyba po samym diable, to wciąż jest intrygujący i z rozdziału na rozdział mniej go nie nie-lubię. WOAH, zaskoczenie x-milion, bo Tao naparza się pod klubem z trzema typami. Naprawdę, że też Luhan dalej coś czuje do Tao.. jeszcze mu pomógł, zaopiekował się nim, jakby Tao miał mu kiedykolwiek za to podziękować (Jeez, a nuż podziękuje, lepiej nic już nie mówię). Tak myślę, że może to i lepiej, że Lu nie zwalcza ognia ogniem. Zresztą, Luhan chyba jest po prostu za dobry. Jest stanowczo za dobry dla ludzi – zwłaszcza dla Tao. Oh my… No tak, gdzieś musiał być początek nienawiści do ludzi i w ogóle. Zachowanie Zitao nie mogło wziąć się znikąd. Ojciec-potwór jest zawsze jakimś wytłumaczeniem. Z jednej strony cieszę się, że znowu mnie zaskoczyłaś i nie było żadnego starcia Tao z Luhanem o poranku, z drugiej trochę mi szkoda, że jednak nie porozmawiali. Luhan na pewno w głębi duszy na to liczył, że może coś się zmieni. Chociaż wiadomo, że to nie tak szybko. Ciekawe ile razy jeszcze Han dostanie po twarzy, aż albo on zrozumie, że Tao jest nie dla niego, albo Zitao wreszcie zrozumie, że mógłby być lepszą osobą. Nie, nie, zaraz, wait!, nie, nie, Jongin z jakąś laską? Szlag by go, co on do diabła wyprawia, a Soo :< Jongin jest typowym zwodzicielem, nie powiem. Bawi się biednym Soo, chociaż ciekawe, czy w ogóle zdaje sobie z tego sprawę. Nie mogę się doczekać tego momentu, w którym wreszcie wszystko sobie naprawdę wyjaśnią. Bo chyba kiedyś to nastąpi, prawda? Ja pierdziele, w co się do jasnej cholery wplątał Jongin, tak na marginesie? Uwielbiam go w Twojej historii, ale jednocześnie tak strasznie mnie denerwuje! Czy taki był plan od początku? xD Właśnie dotarło do mnie, że przeczytała ostatni part i zrobiło mi się smutno ;-; Ze zniecierpliwieniem czekam na dalszy ciąg <3 Z ciekawości przejrzałam jeszcze Twoje planowane historie i jejku, tyle tam BTS! Mam nadzieję, że niedługo zaczniesz publikować któreś z tych opowiadań. Co więcej, Paper heart bardzo, ale to bardzo przypadło mi do gustu – może przez ciekawy opis, a może dlatego, że kocham ten utwór? Jeżeli nie masz nic przeciwko, to dodam Twój blog do polecanych ^^ Pozdrawiam bardzo serdecznie, życzę dużo, duuużo weny, xx!
      Martis, Phoenix-ff.blogspot.com

      Usuń
    2. Ok, poczekaj.. popłakałam się, naprawdę jeszcze nigdy nie poczułam się aż tak wspaniale.. ja cię błagam.. nie opuszczaj mnie i zostań czytelniczką *desperacja bardzo* nxchjewjhdfjbd, nawet sobie nie wyobrażasz jakie to uczucie kiedy masz naprawdę podły dzień a tu nie dość, że wyświetlenia podskoczyły w górę(o czym muszę wspomnieć bo za bardzo się cieszę) po drugie ten komentarz.. kocham długie komentarze, w których czytelnik opisuje co czuje, czy podobają mu się bohaterzy czy też nie, co ewentualnie się nie podoba.. naprawdę lubię tą szczerość.. jestem cholernie szczęśliwa i nie mogę przestać płakać, chincha nie wyrobię.. xbkejgdfb brak słów by opisać szczęście które mi towarzyszy gdy czytam wasze komentarze.. Dziękuję Martis bardzo bardzo i mam nadzieję, że postaniesz przy tym blogu nadal, cieszę się że wpadłaś tu nawet jeśli przypadkiem.. dzięki tobie i innym czytelnikom aż mam chęć pisać dalej ze świadomością, że czekacie aw.. zbieram swoje myśli z podłogi, serio.. jeśli też piszesz z WIELKĄ przyjemnością zaglądam do ciebie! kamsa jeszcze raz i życzę tobie wiele dobrego! ~

      Usuń
    3. Ojej, kochana, nie płacz! Chyba, że to łzy radości, to tych nigdy za wiele <3 Ja się nigdzie nie wybieram, oficjalnie jestem już Twoją czytelniczką! Musiałabyś mnie stąd siłą wyganiac, a i tak znalazlabym sposób, żeby tu wrócić i zobaczyć chociaż zakończenie You are mine :D Widziałam, że dostałaś coś nowego - obecnie jestem na wyjeździe cały tydzień, dlatego przeczytam dopiero jak wrócę, ale na pewno to zrobię :3

      Usuń
    4. Dodałas* ach te telefony

      Usuń